Ścieżka przez las

[Zuzm]

Zwyczajna, zawsze zamglona droga przez las.

[Sueil]

Szła w postaci tygrysa ścieżką, gdy naszła ją myśl, że bardzo dawno już nie była tak długo kotowatym. Nagle poczuła z krzaków przyjemną woń zwierzątka i trującej roślinki. Bezszelestnie podkradła się do zwierzęcia i rzuciła się na nie. Po skonsumowaniu obiadu, podeszła do wyczutej wcześniej rośliny i zmieniła się w człowieka, by zerwać ziele. Chwyciła je do ręki i zrozumiała, że nie ma jak go zabrać. Wreszcie włożyła kwiatek za pasek, zmieniła się w tygrysa i odbiegła.

[Illium]

Podczas drogi puścił dłoń Zuzm, lecz ciągle patrzył czy biegnie za nim. Las, mgła, super. Zatrzymał się przy jakimś drzewie, o który oparł się ręką i próbował wyrównać oddech. W pobliżu było słychać porykiwania różnych zwierząt, jednak chociaż chciał je wypatrzeć to przez mgłę zbytnio mu to nie wyszło.

[Zuzm]

Została zaciągnięta aż tu
-Ej co ty robisz? -Zaśmiała się. -Do czego próbujesz dojść?  -Patrzyła na niego jak na dziwaka

[Illium]

- Jak mówiłem; mam pomysł. Mam nadzieję, że choć trochę się zmęczyłaś tym biegiem? - spytał wciąż uśmiechnięty od ucha do ucha, nawet w oczach pojawiły się jakieś iskierki wariata.
-Teraz musimy znaleźć, albo czekać aż to coś nas znajdzie, ale to chyba musimy wejść w głąb lasu, najlepiej byś biegła, by tętno przyspieszyło, byś miała zajęcie, no... zero skupienia na smoczku - oznajmił i skręcił w prawo, zbaczając ze ścieżki, wchodząc coraz głębiej w las.
//Dobra, ja na parę godzin znikam, ale postaram się jeszcze dziś odpisać. //

[Zuzm]

-Co? -Jęknęła i ruszyła za nim -O jakie coś ci chodzi? -Próbowała złapać stały rytm, ale biegając po lesie to ciężko.


-----------
Mam coś na nas nasłać?

[Illium]

Szedł coraz dalej, las stawał się coraz dzikszy, nikt tu nie chodził, brak wydeptanych ścieżek, coraz więcej krzaków. Co jakiś czas musiał się schylać by przejść pod gałęziami, czasami odsuwał je rękami. Przystanął dopiero przy jakimś potoku.
- O jakieś wściekłe coś. - odparł. Drugi brzeg był dość blisko, rozpęd i porządny skok i powinno być. Potok może i wąski, ale wydawał się dość głęboki, a woda rwąca.

//Fajnie by było //

[Zuzm]

-Co ty chcesz w ogóle zrobić? -Szła za nim, powtarzając wszystkie czynności. -Ej czekaj, -Złapała go za ramie, uspokoiła oddech i popatrzyła w oczy -Gadaj. Gadaj i to już. Co cie tak na chaszcze naszło?

[Illium]

- Nie wiem dokładnie, coś mi mówi, że mam to zrobić, więc robię. Ogółem, to 'przyprzeć ciebie do muru' czy coś takiego. Wiesz, zero koncentracji itp. A jako człowiek zero szans z tym co szukam, więc będziesz musiała szybko działaś, skupić się i zrobić z siebie smoczunie. A jak nie znajdziemy tego czegoś, to zwołam... watahę? Na pewno żyją tu jakieś wilki, które na widok obcych na swoim terenie się wkurzą. Czyli, podsumowując, rzucam cię psom na pożarcie, ale spokojnie, będę obok. Oczywiście, nie będę ci pomagał, sama sobie będziesz musiała poradzić... i no, smoczunia, będzie dobrze. Jak nauczysz się w takiej sytuacji wywołać szybką przemianę to potem powinnaś kontrolować to. A jak kiedyś zdarzy ci się przypadkowo zmienić w gadzinkę, to powinnaś szybko z powrotem być człowiekiem. No dobra, nagadałem się dość, skaczesz czy mam cię przenieść? - uśmiechał się szeroko, jakby kompletnie mu odbiło. Spojrzał na wodę i czekał na odpowiedź Zuzm. To 'nie będę ci pomagał' oczywiście nie było na serio, gdyby... sytuacja była tragiczna to wiadomo, będzie ratował, w końcu on ją tu ciągnie... no chyba, że ona teraz zwieje, choć nie powinna, sama chciała by on ją 'uczył', choć zapewniał, iż się do tego nie nadaje. A teraz wyszło, że jego metody są dość... dziwne.

[Zuzm]

-Co... Nie dobra... Nie możemy przejść wzdłuż? Znaleźć kamieni do przejścia? Nie chce przechodzić. -Puściła jego ramie i podeszła do rzeki, żeby na nią popatrzeć. Przez dziury między liśćmi zauważyła Delgado latającego nad nimi, aż się rozpromieniła.

[Illium]

- Jak chcesz to idź, ja skaczę bo krócej - powiedziawszy to, wziął niewielki rozpęd i skoczył... lecz nie doskoczył. Prawą stopą dotknął drugiego brzegu, jednak ów stopa ześlizgnęła się na mokrej ziemi i tak wpadł do wody, dobrze, że był jakiś korzeń, którego się złapał i wyszedł z wody. Wku... rzony spojrzał po sobie. Co za obciach pomyślał i nawet nie spojrzał na Zuzm, odwrócił się do niej plecami i zaczął się skupiać na ogniu, który buzuje w jego krwi. Niewielkimi ilościami wypuszczał go na zewnątrz tak, że po chwili był suchy, jednak...
-Taa, lepiej iść wzdłuż - mruknął, miało to zabrzmieć obojętnie, jednak było słychać tę nutkę zdenerwowania.

[Zuzm]

-No właśnie... -ruszyła wzdłuż brzegu, sprawdzała każdy kamień, jednak jak jeden był dobry, to dalej nie było kolejnego. Mimo to radosna skakała po wszystkich kamieniach po kolei. W sumie z łatwością by doskoczyła, ale chciała znaleźć idealne miejsce, które działało by w obie strony.

[Stworzenia]

4 wilki ruszyły przez las, obudzone nieznanymi dźwiękami. Czarny, Biały, Brązowy i Szary. Czarny ruszył przodem. Bezszelestnie doszedł do strumienia i patrzył na oddalającą się parę. Biały wystąpił przede i zawył. Jak na rozkaz pozostałe ruszyły biegiem na ludzi.

[Illium]

Słońce powoli zaczęło się chować za horyzont. Jego złoto-pomarańczowe światło przebijało się przez liście drzew, jakby tak na koniec chciał się jeszcze z nami pożegnać. Nadchodzi noc, wkrótce powinno się coś zacząć dziać. I nie pomylił się, gdy tylko słońce całkowicie zaszło w lesie obudziło się całkiem inne życie. Teraz jest pora królowania ciemności i jej istot.
- No, przeskakuj - wciąż szedł wzdłuż brzegu, czekając aż Zuzm wreszcie znajdzie dobre miejsce by przejść, jednak takowe jakoś nie chciało się pojawić. Skupiał się teraz na otoczeniu, każdy, nawet najcichszy szelest nie unikał jego uwadze. Po chwili za nimi rozległo się wycie, warczenie. Wilki. Ciary przeszły po jego ciele ale ukrył to. Zacisnął rękę na kle wilka, który wisiał na łańcuszku na jego szyi gotów w każdej chwili przyjąć postać basiora.

[Zuzm]

-Co? -Zeskoczyła na swoją część rzeki. Odgrodzone od bestii. Ale to bardzo na nie długo. Przecież takie wilki przeskoczą tę rzekę z łatwością i ją rozszarpią, chwila... Spojrzała do góry
-Delgado! -Wyrwało się z jej ust. Stworzenie zleciało i strzeliło ogniem w stronę jednego z wilków.