Febristh
Tereny Mieszańców => Stare Miasto => Tereny Leith'a => Wątek zaczęty przez: Leith w Sierpień 01, 2014, 11:18:53
-
Stary cmentarz ukryty na terenach Leith'a. Zwykle przybłędy chodzące po terenach Żniwiarza omijają to miejsce z daleka, lecz są tacy, którzy ciągną do takich miejsc.
(http://creepy-stories.blog.onet.pl/wp-content/blogs.dir/1242152/files/blog_lh_4630151_7163568_sz_krzyze.jpg)
-
Przyszedł powolnym krokiem na Cmentarz. Przy sobie miał kosę i jedną lilię, którą zerwał po drodze. Chodził między grobami i szukał nagrobku swojego brata. Gdy wreszcie znalazł grób Amosa położył przy nim kwiat i usiadł naprzeciwko jego grobu i przyglądał się mu. Zastanawiało go dlaczego on, został jednym z pierwszych z jego ofiar.
-
Niepewna weszła powolny, bardzo powolnym i ostrożnym krokiem. Nad głową latał jej Delgado uradowany wyjściem na zewnątrz, ale i przerażony gdzie on w ogóle jest? Zuzm spostrzegła Leitha, już chciała pobiec się pochwalić, jednak nie wyglądał na zbyt radosnego.
-Delado -Wyszeptała -Zaczep go -Stworek kiwną główką i podleciał do chłopaka. Łapką delikatnie go pchną w bok i odleciał do pani
-
Poczuł, że ktoś go dotkną lub coś w tym stylu. Oderwał się od patrzenia w nagrobek i odwrócił się. Zauważył Zu i jakieś zwierzątko.
- Cześć - powiedział i lekko się zgarbił.
-
-Hej... Co tak się smucisz? Ja tu przyszłam pochwalić się Delgado, a ty rozpaczasz -Podeszłą bliżej -Czyj to grób?
-
- Ładne stworzonko - westchnął i znów spojrzał na grób.
- Mojego brata, Amosa - odpowiedział.
-
-Twojego brata? To ty masz brata? Ja nigdy nie miałam nawet doszywanej rodziny... A no tak, przykro mi. -Położyła mu rękę na ramieniu, a na drugim zahaczył się Delgado
-
- Tak mam, a raczej miałem - było mu smutno, że nie żyje. Zawsze mu go brakowało w najgorszych sytuacjach, ale cóż.. Skoro było pisane mu zginąć to nie ma się nad czym użalać.
-
-A, no mam pytanie, ale nie wiem czy to dobra chwila... Mogę je zadać -Delgado otarł się łebkiem o jego twarz
-
- Słucham? - lekko się uśmiechnął i pogłaskał Delgado po głowie.
-
-Czy ty, też zabijasz stworzenia, które nie są ludźmi? Czy musiałeś zabić moje całe stado?
-
Dobrze pamiętał każdą swą ofiarę, którą zabił.
- P-Przepraszam.. - westchnął ciężko - niestety, nie ja decyduję kto ma zginąć.. To już wola Boga.
-
-No rozumiem, I tak to widziałam, chciałam tyle wiedzieć... A, a czy ci ludzie którzy strzelali, czy nie żyją?
-
- Tak. Pakowali się jeszcze w jakieś układy z innymi i w kilka bójek - odpowiedział.
-
Przytuliła się mocniej, choć w głębi rżała z radości jak koń, do jabłka.
-Co najmniej tyle... A czy ich bolało? Czy jęczeli z bólu?
-
- Jak większość z moich ofiar - odetchnął ciężko.
-
-Taaak -wyrwało jej się, a Delgado dziwnie na nią spojrzał Oj cicho tam!
-Wiesz, że jak przeglądałam stworzenia to znalazłam, Samicę, która, świetnie do ciebie pasuję? Głównie z wyglądu, ale to tylko dlatego bo cię znam dłużej niż niektórych
-
- Serio? - spojrzał na Zu.
- No w sumie, czasem przydałoby mi się towarzystwo i kogoś kogo mógłbym przytulić kiedy Ciebie nie ma - lekko się uśmiechnął.
-
-Taa...Z przytuleniem mógłby być problem... Ona, jest... No, nietoperzem.. A jej skrzydła to, no, kosy... Czarne ma oczodoły, ale jest przyjazna, spokojnie, tylko byłby problem, gdyby cię zacisnęła. -Delgado przysiadł na grobie, i patrzył na głupie zachowanie swojej pani.
-
- Hm.. Z opisu ciekawie wygląda - zamyślił się.
- Z chęcią mógłbym przygarnąć takie stworzonko - uśmiechnął się.
-
-I od razu mówię, że wygląda trochę jak łysy chomik, lub królik... Fajny łysy króliko-chomik - Zaśmiała się -Możemy pójść do mnie po małą.
-
- Nie ma problemu - wstał i otrzepał się z ziemi. Rozciągnął się i wyprostował się, gdyż czasem dolega mu ból kręgosłupa.
-
Podniosła rękę
-Delgado! -Stworek podleciał i przysiadł na jej ręce. -To idziemy, żegnaj ...Amos -Ruszyła do przodu
-
Kątem oka spojrzał na nagrobek i ruszył za Zu.
-
-Leć, dojdziemy do ciebie -Powiedziała do potworka i wyrzuciła go w powietrze. Posłusznie odleciał a ona szła (Wyszła)
-
Podreptał za Zu. /Wyszedł/