Febristh
Poza Ziemsko => Krwiste morze => Wątek zaczęty przez: Zuzm w Lipiec 28, 2014, 16:12:26
-
Jeden z niewielu ocalałych portów. Długo nie pożyje, patrząc na niekończące się sprzeczki mieszkańców.
(http://fc04.deviantart.net/fs71/i/2010/173/a/c/Fire_of_the_Vanities_by_Nurkhular.jpg)
-
Przyszła do portu. Ignorowała tutejszych mieszkańców. Ziewnęła i zatrzymała się koło jakiegoś dużego statku. Patrzyła na odległe otwarte morze. Chmurzyło się, chyba zbierało się na burze.
-
Przyleciała chętna krwi, dawno nie zabijała, można powiedzieć że lekko wypadła z wprawy.Przysiadła lekko jak na swój ciężar na dachu jednego z domów, wypatrując ofiary. Wpadł jej w oko wysoki mężczyzna, widać było ,że nie był łatwym celem.
-
Wszedł sobie powolnym krokiem. Chciał poznać nieco tereny. Spojrzał przed siebie spod siwych włosów i dostrzegł jakąś dziewoję i.. Potwora? Mniejsza. Nie ściągając kaptura z głowy ruszył przed siebie nie rozglądając się na boki.
-
Śledziła go niezauważalnie, nie musiała użyć swojej mocy niewidzialności. W pewnym momencie powaliła go na ziemie i między oczy wbiła swój kolec jadowy. Jęknął kilka razy i umarł. Uśmiechnięta zaczęła rozgryzać jego ciało. Przez tłok nikt nawet tego nie zauważył.
-
Wskoczył na dach jednego z budynków. Gdy zauważył co się dzieje, że coś rozwala tego gościa przeszło mu przez myśl, że nie jest tutaj jedynym pozaziemskim. Wrócił na ziemię i przekierował myśl do tajemniczego mordercy.
- Pospolity morderca - prychnął.
-
Spojrzała na chłopaka który posłał do jej umysłu myśl. Od prychnęła i wróciła do swojej ofiary. Mamrotała coś pod nosem.
-
Usiadł przy krawędzi ''mostku'' i spojrzał w wodę oglądając swoje oblicze.
,,Ale ze mnie maszkara'' przeleciało mu to przez myśl.
-
Po chwili nie było śladu z mężczyzny, tylko powszechna plama krwi. Wskoczyła na dach, który niebezpiecznie zaskrzypiał, i przyglądała się JEMU.
-
Było mu gorąco. Ściągnął kaptur z głowy i spojrzał przed siebie i podparł się rękami od tyłu. Miał wrażenie jakby był obserwowany.
-
Podeszła jeszcze bliżej, wręcz na początek mostku, przysiadła, co jakiś czas rozglądając się, czy nikt nie ma ochoty jej zabić.
-
Odetchnął ciężko i spojrzał w niebo. Nie czuł się bezpiecznie. Miał wrażenie, że ktoś szykuje na niego zamach lub coś w tym stylu.
-
Podeszła, stanęła za nim i usiadła jak pies. Delikatni dmuchnęła mu po karku, ciepłym oddechem. Z niepewności nastroszyła kolce, czekając na reakcje.
-
- Odwal się - warknął i spojrzał kątem oka za siebie. Nie obchodziło go kim to coś jest albo czym. Trochę szacunku dla XIV-wiecznego demona.
-
Warknęła, tak rzadko komuś próbuje pomóc, a tu ją odtrącają. Wstała zrobiła kilka kroków i położyła się. Teraz była równie blisko jak w tedy, gdy siedziała.
-
Nie zwrócił uwagę na tamtą i spojrzał w chmury. Wyglądały tak spokojnie. Starał się nieco uspokoić. Odetchnął ciężko.
-
Wyciągnęła łapę i zaczepiła o jego ubranie.
I co teraz zrobisz? -Pomyślała. Przyciągnęła do siebie łapę ciągnąc ubranie. Myśląc, że odejdzie.
-
- Czy Ty rozumiesz do cholery co oznacza ,,odwalić się''? - mruknął nie odwracając głowy. Wredne to stworzenie. Bardzo wredne.
-
Uznała go za upartego, podobnie jak ona.
-Nie odpuszczę mu -Mruknęła. Pchnęła go nosem w plecy i prawie wepchnęła do wody.
-
Był rozzłoszczony. Oczy mu zmieniły kolor na czerwony. Starał się nie zwracać uwagi na to coś.
- Co ja XIV-wieczny demon Ci zrobiłem? - warknął.
-
Obeszła go dookoła i usiadła na brzegu mostka, obok niego, zrzuciła nogi do wody, a łapy opuściła. Patrzyła na niego i na wodę, na niego, na wodę i tak kilka razy.
-
- Co się tak gapisz? - warknął i się lekko zgarbił. Cały czas starał się patrzyć przed siebie.
-
Choć wydawało się to już nudne Draconem się nie nudziła, można powiedzieć że się rozkręcała. Lekko popchnęła go ogonem w swoją stronę. Dla niej było to lekko, lecz dla niego było tak mocne, że prawie wylądował na jej kolcach.
-
- Czego ode mnie chcesz? - mruknął. Był wnerwiony. Spojrzał na nią czerwonymi oczami pełnymi złości.
- Może wreszcie coś byś powiedziała a nie się do mnie dobierasz!
-
Popatrzyła na niego obrzydzona. Niechętnie powiedziała dziewczęcym delikatnym, głosem, wcale nie pasującym do wyglądu
-Jeszcze czego.
-
- Zna się wiele ludzi - mruknął. Miał na myśli starego dobrego znajomego Żniwiarza, który zapomniał ocalić Amona przed złymi ludźmi.
-
Po chwili namysłu powiedziała
-Draconem. Niemiło poznać!
-
- Amon - mruknął i zignorował tamtą. Spojrzał w niebo i przyglądał się chmurom, a jego oczy znów miały normalny biały kolor.
-
-Co tam widzisz -Nachyliła się i wyszeptała mu do ucha -Coś ciekawego?
-
Zniesmaczył się i ręką lekko odepchnął głowę Draconem.
- Cenię przestrzeń osobistą - mruknął.
-
-Zobacz no, ja też! -Wyciągnęła czekając, aż przybije piątkę. Nie wiedziała czy się doczeka
-
Spojrzał na nią zdziwionym wzrokiem.
- O co Ci chodzi? - westchnął.
-
Wzruszyła ramionami.
-Brakuje mi towarzystwa. Rozmowa z trupami, z łatwością została pobita przez rozmowę z ... no żyjącymi.
-
Spojrzał przed siebie. Nie miał ochoty nic robić. Mógłby tak siedzieć i gapić się przed siebie.
-
-A chciałbyś pooglądać wszystko z góry? -Uśmiechnęła się szyderczo
-
- Nie mam zamiaru - mruknął i przetarł oczy.
-
-Wiedziałam, że to powiesz. -Machnęła skrzydłami, wzburzając tumany kurzu i krwii
-
Nie zainteresował się tym co ona robi. Chciał tylko.. Siedzieć i nic nie robić.
-
-Masz lęk wysokości?! Trzeba było mówić, że panicznie boisz się oderwać od ziemi - Zachichotała.
-
- Nie jestem jak on. Nie boję się wysokości - warknął - poza tym zostaw mnie tu gdzie siedzę i nie dobieraj się do mnie nawet w powietrzu - mruknął.
-
-Wiesz jakbyś na mnie siedział to ty byś się dobierał do mnie... Dlaczegoo, aż tak nie chcesz latać? I jaki ON?
-
- On to on i tego nie zmienisz - westchnął.
- A dlaczego? To już mój interes.
-
-No chodź, no chodź... -Powtarzała i uderzała ryjkiem w jego ramie - Ja ci nie odpuszczę, no chodź
-
- Coś Ty się tak do mnie przylepiła? - mruknął nadal nie odrywając wzroku od horyzontu.
-
-Jesteś najbliżej, i zostałeś moją ofiarą -Cały czas uderzała go ryjkiem
-
- O czym Ty chrzanisz? - spojrzał kątem oka na potworę.
-
- No dawaj, czemu nie chcesz latać?- Potrącając go mocniej nosem, jakby chciała go zepchnąć do wody- Nie bój się.
-
- Czy Ty nie rozumiesz, że nie chce?! - odwrócił się i wydarł na Draconem. Jego oczy znów przybrały kolor czerwieni. Odetchnął ciężko i się odwrócił.
-
-Sam się prosiłeś- Cofnęła się trochę, rozłożyła skrzydła i wystartowała porywając chłopaka ze sobą. Ryknęła radosna ze wspaniałego pomysłu.
-
- Zostaw mnie Ty potworze! - wydarł się. Machał ogonem na prawo i lewo, podobnie z nogami. Był rozwścieczony. Jak ona mogła?
-
Przechodząc obok, usłyszała krzyki. Zaciekawiona pobiegła w ich kierunku. Gdy zobaczyła lecące stworzenie z... tym drugim krzyczącym na nim (byli za wysoko, by mogła cokolwiek zobaczyć), schowała się za stosikiem belek i obserwuje z daleka całą sytuację.
-
-Spokojnie -Powiedziała kojącym głosem -Nic ci się nie stanie w moich objęciach. Jednak jeśli mnie zadrapiesz to zrzucę cię na czyiś dach. -Uśmiechnęła się promiennie i zachichotała.
-
- Serio? - warknął i pazurami zaczął dźgać łapy Draconem. Nie chciał latać. Nie to, że boi się, tylko po prostu nie chce.
-
Owinęła swój ogon wokół jego szyi i przyłożyła swój kolec do jego gardła
-Spokojnie bo ja chcę polatać w towarzystwie, Jeśli nie wierzysz, że cię zabiję, to sparaliżuję i wrzucę na dno.
-
- Zostaw mnie w spokoju! - warknął - Masz mnie zostawić!
-
-Widzisz umiesz nie drapać, rozejrzyj się tu jeszcze, nie widzisz jak jest tu pięknie -Uśmiechnęła się i patrzyła na wszechogarniającą rzeź
-
- Wredota jesteś wiesz? - warknął i przy pierwszej lepszej okazji wyrwał ręce i spadł na ziemię. Na szczęście na swoje cztery łapy. Rzucił agresywne spojrzenie w jej stronę i poszedł przed siebie.
-
Gdy cała scenka się zakończyła, poszła w stronę swojej groty. By jej nie rozpoznano, zamieniła się w panterę. Biegnąc minęła Amona i zaraz zniknęła mu z oczu.
-
Odwrócił się gdy zobaczył panterę.
,,Pantera w mieście?'' Pomyślał i powolnym krokiem ruszył za kotem.
-
Zanurkowała i przegniotła go do ziemi.
-I po co ci to? Po co uciekasz?
-
- Zostaw mnie w spokoju - mruknął i wydostał się siłą z pod ciężkiej zwierzyny.
- Jak chcesz się z kimś bawić to znajdź se kogoś innego - machnął ogonem i ruszył przed siebie.
-
Podążała za nim stawiając nogi w tym samym miejscu co on, w pewnym momencie wpadła w odpowiedzi rytm i zaczęła nucić melodie, pasującą do niego.
-
- Uczepiłaś się mnie jak rzep psiego ogona czy co?! - warknął nie odwracając się.
-
Gdy już uznała, że jest bezpieczna weszła w ślepy zaułek gdzie nikt by jej nie zobaczył i znowu się zamieniła w długowłosą dziewczynę. Odetchnęła i znów zmierza w stronę swojej groty. /wyszła/
-
-Aż tak siebie nisko oceniasz, no wiesz co?!-Położyła swoją ciężką łapę na ramieniu, współczując- Niska samoocena to nie wróży dobrze.
-
- To była metafora - westchnął ciężko. No co się dziwić jak on jest z XIV wieku a ona jest młodsza..
-
-Może zmieniłeś już swoje zdanie- Zapytała równie zaciekawiona jak pierwszy raz go zobaczyła. Może w końcu zgodzi się polatać na moim grzbiecie, wkurzający z niego TYP
-
- Nie - mruknął. Miał jej dość. Po prostu wlokła się za nim i wlokła bez końca jakby lepszych rzeczy robić nie mogła.
-
-Przecież wiesz, że twoje cierpienie może ustać tylko powiedz, że mogę zabrać cię na przejażdżkę- Uśmiechnęła się i ciągnęła dalej nie dając mu nic powiedzieć-Ale z ciebie uparte stworzenie.
-
- A Ty za to jesteś upierdliwa. Weź se kogoś innego na latanie a nie mnie - mruknął.
-
-Sorry ale jak widzisz jesteś najbliżej, nigdy nie uniosę na grzbiecie, pijanych gości nawalających co popadnie.
-
- Ehh.. To muszę się do niego wybrać - wymamrotał. Szedł przed siebie, trochę się uspokoił i oczy znów miał w normalnym kolorze.
-
-Jaki on? Masz jakiegoś agenta który odstrasza manticory?! Może to ninja?
-
- Chciałbym żeby tak było ale się mylisz - westchnął. Szedł przez siebie. Coś go natchnęło aby poszedł do jakiegoś ciemnego miejsca. Więc tak ruszył przed siebie nie zwracając uwagi czy Draconem pójdzie za nim. /Wyszedł/
-
A jednak to on pierwszy poszedł. Uniosła się w powietrzu lekka jak piórko. Wiatr lekko miażdżył jej nos. Noc była piękna, usiadła na jednym z dachów. Ryknęła, jednak nadal był gwar, śpiew nawalonych kolesi i... Nigdy jeszcze czegoś takiego nie słyszała. Ale nie zwracała na to uwagi.Choć mogła to być Kelpia nic ją to obchodziło. Siedziała i siedziała wpatrzona w księżyc jak ćma w światło.Wyszła znużona snem...
-
Weszła nucąc melodyjkę, przywiązywała sznurek do końca strzały. Kiedy uznała dzieło za skończone, strzeliła do jednego z ludzi, kiedy padł martwy, pociągnęła za sznurek a strzała mozolnie wróciła. Zaczęła dalej przywiązywać kolejne to strzały. Stanęła na plaży, umorusanej krwią wojowników. Teraz tylko czekać na tego potwora. Zaczęła grzebać w ziemi. Znalazła kolejnego cukierka.
-
Niedaleko dziewczyny była kelpia. Nie była w najlepszym humorze, a widząc obcego na jej terenie wpadła w szał. Kopytami stuknęła ostrzegawczo o ziemie i ruszyła w jej stronę.
-
Podniosła się, wytrzepała ubrania. Zza paska wyciągnęła sztylet myśliwski, jednak nie będzie walczyć łukiem. Przyjęła pozę obronno-bojową, stając bokiem i kierując ostrze w stronę konia. Kiedy koń się zbliżył przykucnęła i wbiła ostrze między nogi stworzenia, prosto w pierś, czyste ostrze gładko weszło w demoniczne mięso, z ranny zaczęła wypływać czarna krew. Koń zarżał i odskoczył do tyłu. Dziewczyna znów stanęła w dobrej pozie i czekała na konfrontacje, jeśli się uda, to gładko pokona 'strasznego potwora'.
-
Kelpia była rozwścieczona. Wymachiwała kopytami i rżała z bólu. Kiedy ponownie zbliżyła się do dziewczyny stanęła na tylnych nogach i starała się kopytami kopnąć ją.
-
Śmiechu warte. Jednym szybkim rucham dźgnęła kelpię w klatkę piersiową i ciągłym ruchem przeszyła jej ciało. Odsunęła się i roztarła ranę na udzie, zaraz przestanie krwawić. Patrzyła jak stworzenie wije się po ziemi i wierzga z bólu. Powolnie wyciągnęła łuk i wypuściła kilka strzał w czaszkę potwora. Teraz patrzeć na efekty.
-
Zwierze wiło się na ziemi. W końcu gdy dostał strzałą w czaszkę - skonał.
-
Podeszła do potwora. Kucnęła i zaczęła rozcinać ścięgna w jego szyi. Mozolna praca
-
Gdy głowa luźno zwisał na kilku mięśniach, podniosła ją i pociągnęła a ścięgna pękły jak stare nitki. Nażuciła wielki ociekający łeb na ramie i wyszła.
-
Weszła krzywiąc się z powodu okropnego zapachu. Uskoczyła przed piratem i zmieniła się w tygrysa. Machnęła na odlew łapą, a pazury rozcięły dwóch piratów na części. Przeskoczyła nad kilkoma trupami i cięła kolejną grupkę, która ją zaatakowała. Warknęła i wskoczyła na dach jednego z domów. Tam wykorzystała swą moc niewidzialności i obserwowała.
-
Cały czas niewidzialna stała się człowiekiem i spostrzegła, że przydałby się jej miecz. Zdenerwowana swoją nierozwagą rzuciła kilka przekleństw i ruszyła cały czas niewidzialna. Odeszła szybkim krokiem. /wyszła/