Febristh
Tereny Mieszańców => Stare Miasto => Wątek zaczęty przez: Leith w Lipiec 28, 2014, 14:34:00
-
(http://img.over-blog-kiwi.com/0/00/01/34/201209/ob_a22a4aa925d7301943b11f6098c674bc_334241-1680x1050-jpg.jpg)
Bardzo stara biblioteka. Przesiaduje tam często wiele mędrców i łaknących nauki bądź literatury ludzi.
-
Weszła do miejscowej biblioteki. Przeszła między działami, aż znalazła ten, o który jej chodziło. Zdjęła z półki książkę pt. "Rośliny trujące i lecznicze na świecie i ich zastosowanie oraz przepisy na wszelkiej maści eliksiry". Tytuł długi, ale Sue była z niego zadowolona. Usiadła na ziemi, oparła o regał i zaczęła czytać.
-
Wstała obolała i spojrzała na książkę. Nic przydatnego, pomyślała i odstawiła tomiszcze na miejsce. Obok wcześniej czytanego tytułu zobaczyła najprawdopodobniej bardziej twórczą książkę pt. "Trucizny roślinne. Rodzaje, zastosowanie i reakcje poszczególnych gatunków na nie". Zdjęła ją oraz tom tego samego autora o ziołach leczniczych. Rozejrzała się. Skoro biblioteka, to znaczy, że można książki wypożyczać... Ale nie widzę osoby od wypożyczania... Zostawię je na ich miejscach i później po nie wrócę. Zrobiła tak jak pomyślała i wyszła.
-
Wszedł do biblioteki. Jedno z jego ulubionych miejsc. Poszedł do działu z książkami o legendach i odłożył tą co miał przy sobie. Zaczął chodzić po bibliotece i przeglądać wszystkie działy z książkami.
-
Znalazł książkę na temat Powierników. Zaciekawiła go. Może dowiedziałby się więcej na swój temat? Wziął książkę i poszedł dalej. Kolejne też były ciekawe. Na temat hybryd i różnych dziwnych stworzeń. Zabrał obie książki i wyszedł.
-
Przyszła tu jeszcze raz. Podeszła do zapamiętanego miejsca i wzięła dwie interesujące ją książki. Ściskając tomy pod płaszczem, odeszła.
-
Weszła do starego budynku biblioteki. Dziś już trochę pewniejsza, nie założyła zbroi, tylko została w samej czarnej sukience. Oczywiście, ostrożności nigdy za wiele, więc swój miecz wzięła. Niepewnie otworzyła wielkie drzwi biblioteki, które zaskrzypiały. Zamknęła za sobą drzwi i rozejrzała się. Dawno nie była w tym miejscu od czasu, gdy chciała poznać nowe przepisy na eliksiry uzdrawiające. Powoli szła między regałami, jej każdy krok nosiło echo po całym pomieszczeniu. Wreszcie, zatrzymała się przy ciekawym dziale... "Żywioły - zdolności wrodzone". Przejeżdżała wzrokiem po tytułach napisanych na grzbietach poukładanych książek. Wreszcie jej zainteresowanie uzyskał jeden tytuł... "Udoskonalanie swoich zdolności - żywioł powietrza". Rozejrzała się, czy nikt nie widzi i sięgnęła po książkę. Usiadła w jednym z ciemnych kątów i "zanurzyła" się w lekturze. W końcu już nie widziała niczego, co się wokoło niej dzieje, tylko ona i książka. Miło jest się czegoś dowiedzieć o części samej siebie.
-
Przywędrowała do biblioteki i rozejrzała się. Kątem oka zauważyła jakiś ruch i szelest kartek. Była to jakaś dziewczyna, która coś czytała. Nie widziała dokładnie jej twarzy, ani książki, którą przeglądała, gdyż ta siedziała w mroku. Sophie zaczęła błądzić po bibliotece. Przechadzała się między regałami, aż straciła czytającą osobę z oczu. Szukała czegoś o smokach. Znalazła jednak książki o mieszańcach i ich zdolnościach, o żywiołach, coś o czarach i eliksirach, o magicznych stworzeniach. Po kilku minutach w oczu rzucił jej się czarna, cienka książka: "10 najgroźniejszych smoków". Rozejrzał się, na szczęście biblioteka była chyba pusta prócz tej dziewczyny siedzącej w kącie, więc raczej nikt jej nie widział. Usiadła przy małym stole na końcu biblioteki i zaczęła przewracać kartki, szukając informacji o nocnym demonie i jego zdolnościach.
-
Gdy usłyszała czyjeś kroki, podniosła odruchowo wzrok znad małych liter wciągającej książki. To ta dziewczyna, którą spotkałam w barze... Przyglądała się jej przez chwilę po kryjomu... Uśmiechnęła się pod nosem i wróciła do lektury...
-
Weszła radośnie i odnalazła regał, na którym widniały dwa puste miejsca po książkach, które wypożyczyła. Odłożyła je na miejsce i zaczęła chodzić wśród regałów, szukając czegoś ciekawego. W jednym z kątów ujrzała zaczytaną Evvie. Uśmiechnęła się pod nosem i poszła dalej, by jej nie przeszkadzać. Znalazła regał, na którym były książki o mieszańcach. Obok tomów zobaczyła puste miejsce. Ciekawe co tu stało, pomyślała i w tym momencie ujrzała książkę, która wyglądała interesująco. Zdjęła z półki tomiszcze pt. "Mieszańce, ich zdolności i najczęściej spotykane hybrydy". Usatysfakcjonowana poszła do małych stolików na końcu biblioteki, lecz zobaczyła przy jednym z nich dziewczynę, czytającą coś cienkiego. Nie będę jej przeszkadzać, pomyślała i znalazła trochę dalej przyjemny kącik. Zwinęła swój płaszcz w poduszkę i położyła tak, żeby było jej wygodnie. Zaczęła czytać książkę.
-
Ciekawe, naprawdę ciekawe. Można by coś do mojej własnej biblioteki przepisać, pomyślała i z cichym jękiem podniosła się. Rozwinęła swój szary płaszcz i narzuciła go na plecy. Chwyciła książkę pod pachę, chroniąc ją pod połą płaszcza.Wolnym krokiem ruszyła do drzwi, gdy ujrzała na regale jeszcze jedną książkę, która mogła być interesująca. Wzięła jeszcze ze sobą tom "Żywiołu Powietrza" i wyszła z gmachu biblioteki. Na zewnątrz padało i było zimno. Założyła kaptur na głowę, otuliła siebie i książki jeszcze dokładniej i szybkim krokiem odeszła w stronę baru. Po raz kolejny zgłodniała, a po za tym miała nieodpartą ochotę na coś rozgrzewającego do picia. /wyszła/
-
Sophie zauważyła przybycie Sueli, ale nie odezwała się. Znalazła to, o co jej chodziło, w sumie nie musiała szukać długo. "Nocne Furie - przeklęte nocne pomioty plujące eksplodującą plazmą. Są one najszybszymi smokami, ale ich podniebna potęga zmienia się w niezgrabność na ziemi. Jednak nie na tym koniec. Na niebie są również niezwykle zwinne, potrafią uniknąć kilkunastu wyrzuconych w ich stronę sieci naraz. Ich siła również wyróżnia się spośród tłumu. Potrafią odrzucić od siebie smoki dwa razy większe od nich samych. Nie są więc słabe, ale zdarzają się gatunki dysponujące większą siłą. Posiadają znakomity słuch, a nawet zdolność echolokacji. Ich zęby nie są zbyt ostre, tak samo jak pazury a na ciele nie ma zbyt wielu kolców, prócz tych na grzbiecie. Gatunek ten łatwo się dekoncentruję. Nic więcej o nich nie wiadomo, prócz tego, że w ostatnim stuleciu ich liczba spadła niemal do 0."
Tego dowiedziała się Sophie. Czyli Nocne Furie niemalże już wyginęły. Zamknęła książkę i odłożyła ją na miejsce. Wyszła z biblioteki prosto w ulewę.
-
Wszedł z książkami i małym podopiecznym, który od razu zaczął latać po całym pomieszczeniu. Leith poszedł odnieść książki i zaczął szperać w dziale z książkami o demonach. Wyciągnął pierwszą lepszą książkę, siadł do stołu i zaczął przeglądać starą księgę.
-
Spojrzała na wychodzącą postać, a że jej się nudziło, to postanowiła go śledzić... nałożyła na siebie płaszcz, a kaptur znów zasłaniał jej fioletowe oczka. Idzie za Leithem, chowając się co chwila za różnymi przedmiotami.
-
Zatrzymał się przy wyjściu. Gdy się odwrócił w prawdzie nikogo nie zauważył, lecz czuł się obserwowany. Deadly pisnęła cicho. Chłopak założył kaptur na głowę i ruszył w stronę miasta. /Wyszedł/
-
Biblioteka... coś dla niego! Pomimo iż wyglądał jak typek z pod ciemnej gwiazdy (pomińmy fakt, że właśnie jest kimś takim) to uwielbiał książki. Mógł się dzięki nim oderwać od tej nudnej rzeczywistości. To smutne, że nie który nie umieją czytać. Jednak nie dziś przybył tu po lekturę. Usiadł w najdalszym zakamarku biblioteki. Otoczony ścianami książek i ich starym zapachem. Tak właśnie pachnie mądrość. Wyjął jakiś notatnik za pazuchy i kawałek węgla. Przekartkował zeszyt. Kilka rysunków starannie narysowanych. Niestety właściciel nie pozwolił nam się im przyjrzeć. Otworzył na czystej stronie i zaczął rysować... Cisza i atmosfera tego miejsca świetnie nań działała.
-
Powoli weszła, rozejrzała się, musi znaleźć słownik run i encyklopedie stworzeń. Kursowała między półkami aż natrafiła na chłopaka. Ona skądś go zna. Podeszła bliżej.
-Przepraszam, nie znam pana skądś?
-
Zupełnie pochłonięty rysunkiem tańczącej dziewczyny nie usłyszał kroków. Poza tym nie spodziewał się, że ktoś zajrzy aż tak w odległe kąty biblioteki. Na głos dziewczyny drgnął i zamknął szybko szkicownik by nie zobaczyła tego co tam jest. Grzywka zakrywała jedno oko. Patrzył na młodą dziewczynę niebieską soczewką i mierzył ją wzrokiem. Wydała mu się dziwnie znajoma. Jednak nie to go tak teraz zainteresowało.
- "Pan"? Czemu mówisz do chłopaka w moim wieku "pan"? Jestem niewiele starszy od Ciebie.
Swoim zwyczajem musiał odpowiedzieć nie na temat! Przyjrzał się jej ukradkiem. Rzeczywiście wydała mu się znajoma... tylko skąd?
-
-Czekaj -Odsunęła jego grzywkę i ujrzała złocie oko -Taharaki... -Mruknęła do siebie -Taharaki!- Już głośniej. Rzuciła się w jego stronę powalając go na plecy. Teraz nad nim wisiała -To ja, ta dziewczynka którą spotkałeś w lesie i dałeś mi jedzenie i uratowałeś życie -Wplotła swoje palce między jego włosy. Patrzyła w jego oczy, jego śliczne dwu kolorowe oczy.
-
Czekać? Na co ma cze... ej! Tah nie lubił być dotykany pod tym względem był strasznie terytorialny. Jednak nim zdążył wykonać jakiś ruch dziewczyna odgarnęła jego grzywkę i zobaczyła jego drugie oko. Źrenice ze zdziwienia się aż zmniejszyły. I zna jego imię!
- Aaaa! - tyle zdążył powiedzieć kiedy się na niego rzuciła i powaliła na plecy. Spadł aż z krzesła. Miał nadzieje, że nie wzbudzi to wielkiego zainteresowania w bibliotece. Już miał zacząć gadkę o tym, że co ona sobie wyobraża jednak znów nie dała mu dojść do słowa. Szczebiotała jak najęta. Irytujące! Chwilka... ta dziewczynka, którą spotkał podczas jednej ze swoich tułaczek? Teraz pamięta!
- Zuzm! - roześmiał się i wstał. Chwycił dziewczynę w tali i zakręcił się z nią dwa razy dalej się śmiejąc. Potem posadził ją na stole. Sam postawił krzesło, położył na nie nogę i porał na kolanie łokieć na którym się podparł. Patrzył jej teraz prosto w oczy. - Wyładniałaś dziewczyno! Powiedz mi ile to już lat?
-
-I kto to mówi? Nie ma nic ładniejszego niż kombinacja twoich ocząt -Nachyliła się do niego -19 na karku, a ty?
-
Uśmiechnął się jeszcze szerzej. Nic nie wprawiało go w taką radość jak ta mała! Pełna życia i energii. W ponurym koncie od razu zrobiło się jaśniej.
- Pff... - prychnął. - Przestań bo się zarumienię! - i znów wybuchł śmiechem. Oj bibliotekarka nie będzie zachwycona. - Stara jesteś. - powiedział krótko. Uwielbiał dogrywać wszystkim na około. Ale czyż nie za to go się kocha? Może nie zawsze, ale to czyni go wyjątkowym. - Zaledwie 23. Mam przed sobą kawał żywota. Kiedy się spotkaliśmy miałaś chyba tylko 15 lat prawda? Ja miałem wtedy właśnie sam 19.Co za zbieg okoliczności
Usiadł na krześle i swoim zwyczajem usadowił buty, a właściwie to co kiedyś nimi było na stole. Ułożył się wygodniej i położył ręce za głowę. Pan na włościach się znalazł!
-
-Powinieneś mieć lepsze ubranie -Sama rozpięła swoje moro - Może będę mieć coś u siebie, kolekcjonuję przecież rzeczy. -Przypomniało jej się, chce zabrać go do swojej jaskini. Chce zabrać go tam gdzie nie było Leitha. A dobra tam, Leith ma Amona tak? Uśmiechnęła się -Gyby nie ty, pewnie bym nie żyła -Położyła dłoń na jego policzku
-
- Łatwo mówić. W tym jest mi dobrze. - nigdy nie był zbyt wybredny jeśli chodzi o ubrania. Nie obchodziło go w czym chodził. Dopóki było wygodne. I nie było sukienką! - O zapraszasz mnie do siebie? Widzę, że nieźle Ci się powodzi mała!
Chyba już zawsze będzie nazywał ją mała. Wcześniej też tak było z tego co pamiętał. Był wysoki. Dziewczyna sięgała mu zaledwie do brody. Jaki spadł na niego przywilej. Może patrzeć na nią z góry. Buhaha!
- Powiedzmy, że masz u mnie dług i tyle. - puścił jej oko uśmiechając się przyjaźnie. Dalej widział w niej tą małą przemarznięta i głodną dziewczynkę, którą była. I nagle stało się coś czego nie oczekiwał. Dotknęła jego policzka. Nie spodziewał się takich czułości. Aż się zarumienił. No co Tahu? Nie jesteś przyzwyczajony do czułości? Do dziś robiły tak tylko dwie osoby. Babcia i... zresztą czy to ważne?
-
Uśmiechnęła się
-Jesteś taki słodki kiedy się rumienisz ... I nie jestem pewna czy mi się wiedzie, Tylko tam mam bar i urządzoną jaskinię. Jak chcesz to mogę cię zaprowadzić. Bar sam znajdziesz, natomiast drogę do jaskini znam tylko ja! -Wplotła palce w jego włosy -Włosy też mógłbyś umyć -Zaśmiała się
-
Na wspomnienie o rumieńcach chciał schować głowę w ramionach z zmieszanym uśmiechem. Zarumienił się jeszcze bardziej. Teraz to nie była mała skrzywdzona dziewczynka. Tylko kobieta. A one już mają swoje sposoby by wywołać pieczenie na policzkach. Chciał szybko zmienić temat.
- Bar? Czy jeśli zostanę stałym klientem będę mieć zniżki?... lub tak po znajomości? - zaśmiał się znów ciepło. Chyba już nie będzie mógł wrócić do tej biblioteki jak zamkną za nim drzwi. - Po tym co mówisz faktycznie - twoje życie jest w zupełnej ruinie. Tylko nie skacz z mostu nie mówiąc mi o tym. Będę chciał to uwiecznić na zdjęciu! - zażartował. Wprawiała go w dobry humor. I nie dało się tego ukryć. - Dobrze mamo. Będę pamiętać - odpowiedział udając skruchę gdy mówiła o jego włosach. Wziął jej dłoń w swoje i ucałował jak prawdziwy gentlemen. Wstał i sprawdził czy ma przy sobie notatnik. Ma. - Idziemy? - spytał z uśmiechem.
-
Wstała
-Dobra -Złapała go za rękę i pociągnęła w stronę wyjścia -Teraz trochę sobie pochodzisz-Uśmiechnęła się /wyszli/
-
Wszedł wolnym krokiem i rozejrzał się. Deadly radośnie pomachała kosami i pisnęła cicho. Leith pogłaskał swą podopieczną, która od razu wzbiła się pod sufit i z wdziękiem latała po całej bibliotece. Chłopak zaczął przeglądać działy związane z roślinnością i innymi typu rzeczami.
-
Chłopak przeglądając półki nie natrafił na nic co zainteresowałoby go. Westchnął ciężko, po czym zawołał swą Chiro, która szybko wróciła do swego właściciela i usiadła na jego ramieniu. Pisnęła radośnie po czym lekko ugryzła Leith'a w ucho. Chłopak zachichotał po czym pogłaskał Deadly i razem wyszli.