Wieża

[Leith]

Ogromna stara wieża w której mieszka Żniwiarz.

[Leith]

Wszedł na schody i spojrzał w górę czy nic nie odpadło. Na szczęście nie.

[Zuzm]

Weszła za nim, nie czuła się tu najpewniej ale on zapewnił, że jest bezpiecznie... Powolnie szła za nim.

[Leith]

Zauważył, że Zuzm się jakby obawiała tej wieży. Podszedł do niej i wziął na ręce. Nie była ciężka. Leith trzymając dziewczynę wchodził po schodach coraz wyżej.

[Zuzm]

Na początku przerażona wspólnym upadkiem, po chwili się uspokoiła, wtuliła w niego i objęła.

[Leith]

Spokojnym krokiem wszedł na szczyt wieży.

[Zuzm]

-Trochę to straszne, -uśmiechnęła się do siebie. Oderwała głowę od jego piersi i rozejrzała się dookoła. Widok mroczny, ale mimo wszystko piękny, znowu spojrzała na niego i jeszcze bardziej się rozpromieniła -Może ja już zejdę?

[Leith]

- Hmm.. - zamyślił się - nie - odparł i zabrał ją do środka.

[Zuzm]

Znowu się w niego wtuliła i uśmiechnęła, czekając, na to co nadejdzie.

[Leith]

Pocałował ją w szyję i pogłaskał ją po głowie.

[Zuzm]

Cicho się zaśmiała, nie potrzebowała nic więcej do szczęścia, nowy bar i On. Niewolno jej jednak dać się ponieść emocjom, dobrze wie, że nad nimi nie panuje, że nie panuje nad sobą. A co jak wyrządzi mu krzywdę?

[Leith]

Głaskał tak ją trochę i myślał, aż w końcu pocałował dziewczynę w głowę.

[Zuzm]

Delikatnie uniosła głowę, spojrzała na niego i oparła swoją głowę o jego. Ręce delikatnie podkuliła.

[Leith]

Mruknął coś pod nosem i położył ją na sofie. Będąc nad nią jakoś czuł się lepiej. Lekko ugryzł jej ucho.

[Zuzm]

Jęknęła
I teraz już nie ma jak wyjść... Oby w porę nie przesadził, już nie ma jak się obronić